شعر در مورد اسم امیر

شعر در مورد اسم امیر,شعری در مورد اسم امیر,شعر درباره اسم امیر,شعر درباره ی اسم امیر,شعر اسم امیر,شعر اسم امیر,شعر برای اسم امیر,شعر با اسم امیر,شعر درباره اسم امیر,شعر با اسم امیرحسین,شعر در وصف اسم امیر,شعر درباره ی اسم امیر,شعر برای اسم امیر علی,شعر برای اسم امیرحسین,شعر با کلمه امیر,شعر با اسم امیر,شعر با نام امیر,شعری در مورد اسم امیر,شعر در مورد اسم امیر

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اسم امیر برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

 امیر خوبان آخر گدای خیل توایم

جواب ده که امیر از گدا چه غم دارد

شعر در مورد اسم امیر

 گاهی تو گلخنی را بینی شده امیر

روز دگر امیر اجل گشته گلخنی

شعری در مورد اسم امیر

 هر که زین پیش بود امیر سخن

از امیر سخا شدند عزیز

شعر درباره اسم امیر

 گیرم کز او بگردی شاه و امیر و فردی

ناچار مرگ روزی بر تو امیر باشد

شعر درباره ی اسم امیر

 لطیف است او لطیف است او لطیف ابن اللطیف است او

امیر است او امیر است او امیر ملک گیر است او

شعر اسم امیر

 خسرو بر تخت پیشگاه نشسته

شاه ملوک جهان، امیر خراسان

شعر برای اسم امیر

 کشور تحقیق را امیر نخیزد

خطبه توحید را خطیب نباشد

شعر با اسم امیر

 خواجه آنجا فقیر خواهد بود

بنده آنجا امیر خواهد بود

شعر درباره اسم امیر

 بی من اگرت امیر سازند

باشی بتر از هزار مأمور

شعر با اسم امیرحسین

 تا شدستی امیر چوگانی

ما شدستیم گوی میدانی

شعر در وصف اسم امیر

 ولیکن ندارد مرا هیچ سود

امیر اجل چون بیاید اجل

شعر درباره ی اسم امیر

 شاید که ز شهر خویش دورم

تا نیست سوی امیر بارم

شعر برای اسم امیر علی

 امیر کشور پهناور سخندانی،

که برفراخت به کیوان، بلند ایوان را

شعر برای اسم امیرحسین

 تو امیر ملک حسنی به حقیقت ای دریغا

اگر التفات بودی به فقیر مستمندت

شعر با کلمه امیر

 گر چه تو امیر و ما اسیریم

گر چه تو بزرگ و ما حقیریم

شعر با اسم امیر

 وقتی امیر مملکت خویش بودمی

اکنون به اختیار و ارادت غلام دوست

شعر با نام امیر

 امیر داد گستر خان عادل

دلیر عدل پرور شاهرخ خان

شعری در مورد اسم امیر

 دیدم بسی زمانه مردآزمای را

سازنده نیست هیچ امیر و گدای را

شعر در مورد اسم امیر

 اندی که امیر ما باز آید پیروز

مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید

شعر در مورد اسم امیر

 اگر امیر جهاندار داد من ندهد

چهار ساله نوید مرا که هست خرام؟

شعری در مورد اسم امیر

 ورم ضعیفی و بی بدیم نبودی

وان گه نبود از امیر مشرق فرمان

شعر درباره اسم امیر

 امیر خندق و صفین علی، که چرخ بلند

میان به طاعت او تنگ بسته جوزا وار

شعر درباره ی اسم امیر

 لب فرو بستم رهی، بی روی گلچین و امیر

در فراق همنوایان، از نوا افتاده ام

شعر اسم امیر

 رهی، ز لاله و گل نشکفد بهار مرا

بهار من، گل روی امیر و گلچین است

شعر برای اسم امیر

 همه کامی و دولتی داری

چه دعا گویم ای امیر اجل؟

شعر با اسم امیر

 ورین گدا به مثل نیکبخت برخیزد

بدان امیر اجلش دهند سالاری

شعر درباره اسم امیر

 بسا امیر که آنجا اسیر خواهد شد

بسا اسیر که فرمانگذار خواهد بود

شعر با اسم امیرحسین

 امیر ظالم جاهل که خون خلق خورد

چگونه عالم و عادل شود به قول خطیب

شعر در وصف اسم امیر

 امیر ما عسل از دست خلق می نخورد

که زهر در قدح انگبین تواند بود

شعر درباره ی اسم امیر

 نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار

امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار

شعر برای اسم امیر علی

 سپاهی که عاصی شود در امیر

ورا تا توانی بخدمت مگیر

شعر برای اسم امیرحسین

 به گفتن درشتی مکن با امیر

چو بینی که سختی کند، سست گیر

شعر با کلمه امیر

 یا امیر المومنین! عام است خوان رحمتت

مستحق بی نوا را بردرت گوش صلاست

شعر با اسم امیر

 هشتمین خانه او داشت امیر هفتم

تا درو خوف و خطر را ندهد هیچ مجال

شعر با نام امیر

 خدایگان سلاطین امیر شیخ حسن

که باد کام و مرادش همه روان و روا

شعری در مورد اسم امیر

 وجیه دین محمد امیر اسماعیل

که رزق حلق خدا را کف تو گشت کفیل

شعر در مورد اسم امیر

 خورشید عمر شه ایلکان گر زوال یافت

ظل امیر شیخ حسن بر دوام باد

شعر در مورد اسم امیر

 من در کمند عشق اسیر ستم کشم

تو بر سریر حسن امیر ستم گری

شعری در مورد اسم امیر

 «عید مولود امیر المؤمنین شد

عالم بالا و پایین عنبرین شد

شعر درباره اسم امیر

 ز بخت سرکش خود کام بر من آن چه رسید

به آن امیر سرافراز کامران برسان

شعر درباره ی اسم امیر

 ولی نداشت ازینجا خبر که صاحب من

امیر عادل اعظم محمدی خان است

شعر اسم امیر

 عروس فکرت ایشان ز فکر شاه و امیر

به جلوه آمده در حجله گاه دیوان است

شعر برای اسم امیر

 یعنی چراغ چشم امیر بزرگوار

مهر زمین فروغ ده ماه آسمان

شعر با اسم امیر

 ای امیر فلک اورنگ که بر درگه توست

قسمی از پادشهی حاجبی و دربانی

شعر درباره اسم امیر

 امیر آسمان رفعت که خورشید درخشانش

به جاروب زرافشان خاک روب آستان آمد

شعر با اسم امیرحسین

 نخل باغ دل امیر گل رخ نسرین عذار

کز خط او داشت خجلت سنبل اندر بوستان

شعر در وصف اسم امیر

 فوت امیر چندان آمد گران بر ایام

کز بار آن مصیبت پشت فلک دو تا شد

شعر درباره ی اسم امیر

 ایرجا سر بدرآور که امیر آمده است

چه امیری که به عشق تو اسیر آمده است

شعر برای اسم امیر علی

 شهریار این در شهوار به در بار امیر

تا فشاند فلکت عقد پرن بازرسان

شعر برای اسم امیرحسین

 خواندم امیر عشق را فهم بدین شود تو را

چونک تو رهن صورتی صورتتست ره نما

شعر با کلمه امیر

 امیر حسن خندان کن چشم را

وجودی بخش مر مشتی عدم را

شعر با اسم امیر

 آن خیال جان فزای بخت ساز بی نظیر

هم امیر مجلس و هم ساقی گردان ما

شعر با نام امیر

 چنو درخت کم افتد پناه مرغان را

چنو امیر بباید سپاه سودا را

شعری در مورد اسم امیر

 نفسی فلک نیاید دو هزار در گشاید

چو امیر خاص اقرا به دعا گشاید آن لب

شعر در مورد اسم امیر

 بس تن اسیر خاک و دلش بر فلک امیر

بس دانه زیر خاک درختش منعش است

شعر در مورد اسم امیر

 عالم شکارگاه و خلایق همه شکار

غیر نشانه ای ز امیر شکار نیست

شعری در مورد اسم امیر

 چراغ چرخ گردونم چو اجری خوار خورشیدم

امیر گوی و چوگانم چو دل میدان من باشد

شعر درباره اسم امیر

 نفس به مصرست امیر در تک نیلست اسیر

باش بر او جبرئیل دود برآور ز عود

شعر درباره ی اسم امیر

 امیر عشق رسید و شرابخانه گشاد

شراب همچو عقیقش به سنگ خاره رسید

شعر اسم امیر

 امیر دست درازست و شحنه بی باک

شکنجه می کند و بی گناه می فشرد

شعر برای اسم امیر

 فرمان کنم چو گفت خمش من خمش کنم

خود شرح این بگوید یک روز آن امیر

شعر با اسم امیر

 زهی نبات که دارد لب تو کز وی شد

امیر جمله نباتات بی نزاع شکر

شعر درباره اسم امیر

 ما را اسیر کردی اماره را امیری

ما را امیر گردان او را غلام گردان

شعر با اسم امیرحسین

 خمار هجر برخیزد امیر بزم بنشیند

قدح گردان کند در حین به قانون های خماری

شعر در وصف اسم امیر

 به ذات پاک خدایی که کارساز همه ست

چو مست کار امیر منی نکوکاری

شعر درباره ی اسم امیر

 ز مور و مار خریدت امیر کن فیکون

بپوش خلعت میری جزای مأموری

شعر برای اسم امیر علی

 هرچه هستی ای امیر، سخت مستی شیرگیر

هر زبان خواهی بگو، خسروا شیرین لبی

شعر برای اسم امیرحسین

 چون نشوی سیر ازین آب شور

چونک امیر آب دو صد کوثری

شعر با کلمه امیر

 عجب حلوای قندی تو، امیر بی گزندی تو

عجب ماه بلندی تو، که گردون را بگردانی

شعر با اسم امیر

 ماییم و بخت خندان، تا تو امیر مایی

ای شیوهات شیرین، تو جان شیوهایی

شعر با نام امیر

 کشته عشقم نترسم از امیر

هر کی شد کشته چه خوف از خنجرش

شعر در مورد اسم امیر

شعر در مورد اسم فرشته

شعر در مورد اسم فرشته,شعر درباره اسم فرشته,شعری در مورد اسم فرشته,شعری در باره اسم فرشته,شعری درمورد اسم فرشته,شعر به اسم فرشته,شعر به نام فرشته,شعر با اسم فرشته,شعر با کلمه فرشته,شعر برای اسم فرشته,شعری برای اسم فرشته,شعری با کلمه فرشته,شعر عاشقانه با اسم فرشته,شعر درباره اسم فرشته,شعر در مورد اسم فرشته,شعری در باره اسم فرشته,شعری درمورد اسم فرشته,شعری در مورد اسم فرشته,شعر اسم فرشته,شعر از اسم فرشته,شعر راجب اسم فرشته,شعر درمورد اسم فرشته

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اسم فرشته برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

خـدا کـنـد کـه جـواب سـوال مـن بـاشــد

فـرشـتـه ‌ای که قرار است مال من باشد

شعر در مورد اسم فرشته

وقتی که رفت، جنسِ دلش را شناختم

او یک فرشته بود، اگرچه پری نداشت

شعر درباره اسم فرشته

تو را چه نام دهم من ، فرشته یا که پری ؟

برای من تو خدایی دمیده در بشری

شعری در مورد اسم فرشته

بهتــر! فرشته نیستم ، انسانِ بـــی بالــــــم

چــون ساده ترکت می کنند آنان کـه پَر دارند

شعری در باره اسم فرشته

این‌طرف، من که باز لبریزم

از همین گریه‌های تکراری

آن طرف‌تر فرشته‌ای اما

روبه‌رویم نشسته انگاری

شعری درمورد اسم فرشته

غزل رسید به آخر هنوز اول وصفم

همینقدر بنویسم فرشته ایست به قرآن

شعر به اسم فرشته

کسی که کار جهان لنگ می زند بی او

 فرشته نیست، پری نیست، حور نیست؛ زن است

شعر به نام فرشته

مخاطبان عزیز ! این زنی که می شنوید

فرشته ای است که البته پاک دامن نیست

شعر با اسم فرشته

من! باورم شده ست که در من، فرشته ها،

پیغام می برند ، به پیغمبری که نیست!

شعر با کلمه فرشته

احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته

صف از پی صف تا به اذان آمده رفته؟

شعر برای اسم فرشته

بعضی گرگ ها

با لباس فرشته می آیند

بعضی دردها

آدم را به مرگ می کشانند

شعری برای اسم فرشته

نمی دانم شاید هنوز شب ها

چشم هایت بی خبر از تو

این شعرها را می خوانند

خوب نگاه کن

ببین مرا می شناسی؟

این چشم های سرخ آیا همانند؟

بعضی داغ ها تا ابد جایشان می مانند…‏

شعری با کلمه فرشته

وقتی تو

دست من و

ثانیه ها را می گیری

چشم هایم را می بندم؛

شعر عاشقانه با اسم فرشته

یک نوک پا

به دیدن خدا می روم

ناغافل صورتش را می بوسم

و آرام به گوشش می گویم :

چه خوب

که حواست نبود و

این فرشته را روی زمین

برای من

جا گذاشتی…!

شعر درباره اسم فرشته

در نور شمع

زن تری؛

در آفتاب صبح که چشم باز می‌کنی

فرشته تر؛

و من بین این دو زیبایی ِ با شکوه

عاشقانه آونگ شده ام

شعر در مورد اسم فرشته

من مشتاق شمردن بوسه های توام

و زاریِ آب در لیوانی

که به لب های تو فکر می کند.

از یک فرشته گزمه چه بر می آید

جز دستبندی که بر مچ مجروحم می زند

و به دست توام می سپارد.

شعری در باره اسم فرشته

فرشته کودک خوش گمانی بودم

در پی سیمرغی بی نشان

که نشانی خانه ام را گم کردم.

ارابه ران دیر رسیده ای

که چرخ رانه اش

از برف تُرد بهار است

شعری درمورد اسم فرشته

آفریدگارا

بگذار دهان تو را ببوسم

غبار ستاره‌ها را از پلک فرشتگانت بروبم

کف خانه‌ات را

با دمب بریده شیطان جارو کنم

متولد شدم

در مرز نازک نیستی

سگ‌های شما

از دهان فرشتگان دو رو نجاتم دادند

شعری در مورد اسم فرشته

بهار …

و این همه دلتنگی؟!

نه،

شاید فرشته ای

فصل‌ها را به اشتباه

ورق زده باشد

شعر اسم فرشته

می‌بویم گیسوانت را

تا فرشته‌ها حسودی کنند

شانه می‌زنم موهایت را

تا حوری‌ها سرک بکشند از بهشت برای تماشا

شعر می‌گویم برای تو

تا کلمات کیف کنند…

مست شوند…

بمیرند.

شعر از اسم فرشته

 دانم که بگذرد ز سر جرم من که او

گر چه پریوش است ولیکن فرشته خوست

شعر راجب اسم فرشته

 دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای

فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

شعر درمورد اسم فرشته

 خلوت دل نیست جای صحبت اضداد

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

شعر در مورد اسم فرشته

 فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی

بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز

شعر درباره اسم فرشته

 گرفته ساغر عشرت فرشته رحمت

ز جرعه بر رخ حور و پری گلاب زده

شعری در مورد اسم فرشته

 فرشته ای به حقیقت سروش عالم غیب

که روضه کرمش نکته بر جنان گیرد

شعری در باره اسم فرشته

 در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را

از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو

شعری درمورد اسم فرشته

 فرشته ای تو بدین روشنی نه آدمیی

نه آدمیست که بر تو نظر نیندازد

شعر به اسم فرشته

 رقیب کیست که در ماجرای خلوت ما

فرشته ره نبرد تا به اهرمن چه رسد

شعر به نام فرشته

 چو دو فرشته الهام شعر و موسیقی

روان ما شود از هر نگاهشان تهذیب

شعر با اسم فرشته

 دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او

آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

شعر با کلمه فرشته

 اگر حجاب کنی از خدا، فرشته شوی

چنین که می کنی از مردمان حجاب اینجا

شعر برای اسم فرشته

 پرهیز می کند ز تو دیو سیاهکار

وین طرفه ز فرشته نگهبانت آرزوست

شعری برای اسم فرشته

 آدمیزاده من از خط سبز

تا نظر می فکنی فرشته شده است

شعری با کلمه فرشته

 جمعی که سایه بر سر افتادگان کنند

درسایه حمایت بال فرشته اند

شعر عاشقانه با اسم فرشته

 دیوار و در حجاب نگردد فرشته را

هرگز نبسته است کسی در به روی دل

شعر درباره اسم فرشته

 دیو شقا سرشته از لطف تو فرشته

طغرای تو نبشته مر ملکت صفا را

شعر در مورد اسم فرشته

 جان فرشته بودی یا رب چه گشته بودی

کز چهره می نمودی لم یتخذ ولد را

شعری در باره اسم فرشته

 بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا

فرشته را ز فلک جانب زمین کشدا

شعری درمورد اسم فرشته

 تابش تسبیح فرشته ست و روح

کاین فلک نادره مینا خوشست

شعری در مورد اسم فرشته

 هم شب قدر آشکارا شد چو عید

هم فرشته با بشر آمیختند

شعر اسم فرشته

 جان و دل فرشته جفت هوای حق شد

گردون فرشتگان را زان روی مفرش آمد

شعر از اسم فرشته

 جان و دل فرشته جفت هوای حق شد

گردون فرشتگان را زان روی مفرش آمد

شعر راجب اسم فرشته

 پلنگ خوی غزالی که می رمد ز فرشته

چگونه ساختمش رام صید قدرت خویشم

شعر درمورد اسم فرشته

 من آدمی به لطف تو دیگر ندیده ام

این صورت و صفت که تو داری فرشته ای

شعر در مورد اسم فرشته

 گریان فرشته ایست که در سینه های تنگ

از اشک چشم نشو و نما می دهد به دل

شعر درباره اسم فرشته

 تو خود فرشته ای نه از این گل سرشته ای

گر خلق از آب و خاک تو از مشک و عنبری

شعری در مورد اسم فرشته

 پای فرشته چون مگس برده فرو در انگبین

خنده که شهد ریخته در ره گفت وگوی تو

شعری در باره اسم فرشته

 تو با نبی متکلم شدی در آن خلوت

که بی فرشته رود با خدا سؤال و جواب

شعری درمورد اسم فرشته

 فرشته داد دیوان را زیرپوشی ز حسن خود

برآمد گل بدان دستی، که خیره ماند خار ای دل

شعر به اسم فرشته

 آه از این رهزنان خلق ربای

اهرمن سیرت فرشته نمای

شعر به نام فرشته

 گفتم این روی فرشته ست عجب یا بشر است

گفت این غیر فرشته ست و بشر هیچ مگو

شعر با اسم فرشته

 فرشته گر گناهی می نوشتی

رخت چون دید مرفوع القلم شد

شعر با کلمه فرشته

 خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند

جانند یا فرشته و یا روح اعظمند

شعر برای اسم فرشته

 هر دم ز من که پیروی دیو می کنم

بر آسمان فرشته به فریاد می رود

شعری برای اسم فرشته

 اگر فرشته شود بسته چون مگس نه عجب

ازان لبی که چو جلاب انگبین کردند

شعری با کلمه فرشته

 سازی ز خاکی سیدی بر وی فرشته حاسدی

با نقد تو جان کاسدی پامال گشته مال ها

شعر عاشقانه با اسم فرشته

 دمشق چه که بهشتی پر از فرشته و حور

عقول خیره در آن چهره ها و غبغب ها

شعر درباره اسم فرشته

 از صفتی فرشته را دیو و بلیس می کند

وز تبشی شب مرا رشک بهار می کند

شعر در مورد اسم فرشته

 به خدا حور و فرشته به دو صد نور سرشته

نبرد سر نبرد جان اگر انکار تو دارد

شعری در باره اسم فرشته

 هم طرب سرشته ای هم طلب فرشته ای

هم عرصات گشته ای پر ز نبات و نیشکر

شعری درمورد اسم فرشته

 آنچ به هفت آسمان جست فرشته و نیافت

نک به زمین گاه خاک سهل برون جست دوش

شعری در مورد اسم فرشته

 او فرشته ست اگر چه که به صورت بشر است

شهوتی نیست که او را به زنان بفریبم

شعر اسم فرشته

 خانه هر فرشته ام سینه کبود گشته ام

چشم برآر و خوش نگر سوی سما که همچنین

شعر از اسم فرشته

 دیو شود فرشته ای چون نگری در او تو خوش

ای پرییی که از رخت بوی نمی برد پری

شعر راجب اسم فرشته

 به خدا که ماه رویی به خدا فرشته خویی

به خدا که مشک بویی به خدا که این چنینی

شعر درمورد اسم فرشته

 وگر ز چنبر گردون برون کشی سر و گردن

ز خرگله برهیدی فرشته ای و ز ناسی

شعر در مورد اسم فرشته

 فرشته ای کنمت پاک با دو صد پر و بال

که در تو هیچ نماند کدورت بشری

شعر درباره اسم فرشته

 از شیشه سپهر طلب می که در صفت

بر وی فرشته هم چو مگس بر قرابه ایست

شعری در مورد اسم فرشته

 چون تویی از نسل آدم گشت پیدا، نیست عیب

گر فرشته بوسه بر پای بنی آدم زند

شعری در باره اسم فرشته

 ز می چه توبه که گر ذوق آن کند معلوم

فرشته چون مگس آنجا به بو فرود آید

شعری درمورد اسم فرشته

 فرشته چون مگس پا بسته می گردد به شیرینی

چو در وصف تو خسرو شکر از گفتار می بارد

شعر در مورد اسم فرشته

شعر در مورد شیراز

شعر در مورد شیراز,شعر در مورد شیرازی,شعر در مورد شیرازی ها,شعری در مورد شیراز,شعر در مورد شیراز,شعر در مورد شهر شیراز,شعر کوتاه در مورد شیراز,شعر در مورد دختر شیرازی,شعر در مورد نرگس شیراز,شعر زیبا در مورد شیراز,شعری در مورد شیراز,شعر در مورد دختر شیرازی,شعر درباره شیرازی ها,شعری درباره شیرازی ها,شعر هایی در مورد شیراز,شعری در مورد شهر شیراز,شعری زیبا در مورد شیراز,شعری در مورد شراب شیراز,شعر در مورد شهر شیراز,شعر درباره شهر شیراز,شعر درباره شهر شیراز,شعر حافظ در مورد شهر شیراز,شعر کوتاه در مورد شهر شیراز,شعری درباره شهر شیراز,شعری کوتاه در مورد شیراز,شعر کوتاه درباره شیراز,شعر درباره دختر شیرازی,شعری در مورد دختر شیرازی,شعر در مورد دختر شیراز,شعری درباره دختر شیرازی,شعر درباره نرگس شیراز,شعر زیبا درباره شیراز,اشعار زیبا در مورد شیراز,یک شعر زیبا در مورد شیراز,شعری زیبا درباره شیراز,شعر شیرازی,شعر شیرازی بیژن سمندر,شعر شیرازی یدالله طارمی,شعر شیرازی عاشقانه,شعر شیرازی میگه وی ها,شعر شیرازی برای عروسی,شعر شیرازی عروسی,شعر شیرازی سمندر,شعر شیرازی خنده دار,شعر شیرازی طنز,شعر شیراز,شعر شیرازو میگن نازه,شعر شیراز میگن نازه,شعر شیراز از بیژن سمندر,شعر شیرازی بیژن سمندر,دانلود شعر شیراز بیژن سمندر,کتاب شعر شیراز بیژن سمندر,شعر شیرازی یداله طارمی,شعر شیرازی از یدالله طارمی,دانلود شعر شیرازی یدالله طارمی,اشعار شیرازی یداله طارمی,شعر شیرازو میگن نازه واسه,اهنگ شیرازو میگن نازه,متن شعر شیرازو میگن نازه,دانلود اهنگ شیرازو میگن نازه,معنی شعر شیرازو میگن نازه,دانلود ترانه شیرازو میگن نازه,دانلود اهنگ شیرازو میگن نازه واسه,شعر عاشقانه شیرازی,شعر عاشقانه شیراز,شعرهای عاشقانه شیرازی,سعدی شیرازی شعر عاشقانه,شعر عاشقی شیرازی,شعر شیراز میگن نازه واسه افتو جنگش,متن شعر شیرازو میگن نازه واسه آفتو جنگش,اهنگ شیراز میگن نازه,متن شعر شیراز میگن نازه,اهنگ شیراز که میگن نازه,شعر شیرازی میگه ووی ها,دانلود شعر شیرازی میگه وی ها,شعر شیراز بیژن سمندر,شعر سفره شیراز از بیژن سمندر,شعر های شیرازی برای عروسی

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد شیراز برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش

خداوندا نگه دار از زوالش

ز رکن آباد ما صد لوحش الله

که عمر خضر می‌بخشد زلالش

میان جعفرآباد و مصلا

عبیرآمیز می‌آید شمالش

به شیراز آی و فیض روح قدسی

بجوی از مردم صاحب کمالش

که نام قند مصری برد آنجا

که شیرینان ندادند انفعالش

صبا زان لولی شنگول سرمست

چه داری آگهی چون است حالش

گر آن شیرین پسر خونم بریزد

دلا چون شیر مادر کن حلالش

مکن از خواب بیدارم خدا را

که دارم خلوتی خوش با خیالش

چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر

نکردی شکر ایام وصالش

شعر در مورد شیراز

خوشا سپیده دمی باشد آنکه بینم باز

رسیده بر سر الله اکبر شیراز

بدیده بار دگر آن بهشت روی زمین

که بار ایمنی آرد نه جور قحط و نیاز

نه لایق ظلماتست بالله این اقلیم

که تختگاه سلیمان بدست و حضرت راز

هزار پیر و ولی بیش باشد اندر وی

که کعبه بر سر ایشان همی کند پرواز

به ذکر و فکر و عبادت به روح شیخ کبیر

به حق روزبهان و به حق پنج نماز

که گوش دار تو این شهر نیکمردان را

ز دست ظالم بد دین و کافر غماز

به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا

که دار مردم شیراز در تجمل و ناز

هر آن کسی که کند قصد قبه الاسلام

بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز

که سعدی از حق شیراز روز و شب می گفت

که شهرها همه بازند و شهر ما شهباز

شعر در مورد شیرازی

رفتم از خطه شیراز و به جان در خطرم

وه کزین رفتن ناچار چه خونین جگرم

میروم دست زنان بر سر و پای اندر گل

زین سفر تا چه شود حال و چه آید به سرم

گاه چون بلبل شوریده درآیم به خروش

گاه چون غنچه دلتنگ گریبان بدرم

من از این شهر اگر برشکنم در شکنم

من از این کوی اگر برگذرم درگذرم

بی خود و بی دل و بی یار برون از شیراز

«میروم وز سر حسرت به قفا مینگرم »

قوت دست ندارم چو عنان میگیرم

«خبر از پای ندارم که زمین می سپرم »

این چنین زار که امروز منم در غم عشق

قول ناصح نکند چاره و پند پدرم

ای عبید این سفری نیست که من میخواهم

میکشد دهر به زنجیر قضا و قدرم

شعر در مورد شیرازی ها

روی خوش و آواز خوش دارند هر یک لذتی

بنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز را

چشمان ترک و ابروان جان را به ناوک می زنند

یا رب که دادست این کمان آن ترک تیرانداز را

شور غم عشقش چنین حیفست پنهان داشتن

در گوش نی رمزی بگو تا برکشد آواز را

شیراز پرغوغا شدست از فتنه چشم خوشت

ترسم که آشوب خوشت برهم زند شیراز را

شعری در مورد شیراز

دیدمت دورنمای در و بام ای شیراز

سرم آمد به بر سینه، سلام ای شیراز

وامداریم سرافکنده ز خجلت در پیش

که پس انداخته ایم اینهمه وام ای شیراز

توسن بخت نه رام است خدا می داند

ورنه دانی که مرا چیست مرام ای شیراز

نکهت باغ گل و نزهت نارنجستان

از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز

نرگسم سوی چمن خواند و سروم سوی باغ

من مردد که دهم دل به کدام ای شیراز

به قیام از بر هر گنبد سبزی سروی

چون عروسان خرامان به خیام ای شیراز

توئی آن کشور افسانه که خشت و گل تست

با من از عهد کهن پیک و پیام ای شیراز

سرورانت مگر از سرو روانت زادند

که در آفاق بلندند و به نام ای شیراز

قرن ها می رود و ذکر جمیل سعدی

همچنان مانده در افواه انام ای شیراز

خواجه بفشرد سخن را و فکندش همه پوست

تا به لب راند همه جان کلام ای شیراز

زان می لعل که خمخانه به حافظ دادی

جرعه ای نیز مرا ریز به جام ای شیراز

زان خرابات که بر مسند آن خواجه مقیم

گوشه ای نیز مرا بخش مقام ای شیراز

ترک جوشی زده ام نیم پز و نامطبوع

تب عشقی که بتابیم تمام ای شیراز

شهسوار سخنم لیک نه با آن شمشیر

که به روی تو برآید ز نیام ای شیراز

شاید از گرد و غبار سفرم نشناسی

شهریارم به در خواجه غلام ای شیراز

شعر در مورد شیراز

لفظ نازک، حسن معنی را دو بالا می کند

شیشه شیراز می باید می شیراز را

از خود آرایی سبک پروازی از طاوس رفت

گشت رنگینی حنای بال و پر پرواز را

شعر در مورد شهر شیراز

جبهه واکرده مفتاح زبان بسته است

صفحه آیینه طوطی را سخن پرداز کرد

هر که صائب معنی رنگین به لفظ تازه بست

باده شیراز را در شیشه شیراز کرد

شعر کوتاه در مورد شیراز

بهر معنی های رنگین لفظ را پرداز کن

باده شیراز را در شیشه شیراز کن

بوی گل در غنچه سربسته ایمن از صباست

لب ببند از گفتگو، خون در دل غماز کن

شعر در مورد دختر شیرازی

ورا خواندند اردوان بزرگ

که از میش بگسست چنگال گرگ

ورا بود شیراز تا اصفهان

که داننده خواندش مرز مهان

شعر در مورد نرگس شیراز

نسیم صبح دلبر می شنیدم

دلم دیوانگی آغاز می کرد

خیال آب رکناباد می پخت

هوای خطه شیراز می کرد

شعر زیبا در مورد شیراز

زوعده های دروغش دل اضطراب ندارد

سرکمندفریب مرا سراب ندارد

هلاک حسن خداداداوشوم که سراپا

چوشعر حافظ شیراز انتخاب ندارد

شعری در مورد شیراز

سعدی آن بلبل شیراز چمن

در گلستان سخن دستان زن

شد شبی بر شجر حمد خدای

از نوای سحری انوار قدم

شعر در مورد دختر شیرازی

کجاست منزل این خاکدان تیره نهاد

که هر چه هست چو ریک زوان به پرواز است

تنم گلی ز خیابان جنت کشمیر

دل از حریم حجاز و نواز شیراز است

شعر درباره شیرازی ها

خود گرفتم ز غم خویش بسوزی تو مرا

چون من امروز که داری که سخن ساز آید؟

قصه اوحدی از راه سپاهان بشنو

همچو آوازه سعدی که ز شیراز آید

شعری درباره شیرازی ها

درین حرمانسرا هر کس تسلی نشه ئی دارد

دماغ گنج بر خود چیدنم این بس که حیرانم

خیالی نیست در دل کز شرر بالی نیفشاند

جنون دارد تب شیراز خس و خار بیابانم

شعر هایی در مورد شیراز

آخر آغوش خیال از خویش خالی کردنست

شیشه ئی داری دو روزی گرم کن جای پری

تا کجا گردد غبار وحشت اسباب جمع

بگذر از شیراز بندی های اجزای پری

شعری در مورد شهر شیراز

بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان

در این جهان ز برای دل رهی آورد

همی رویم به شیراز با عنایت بخت

زهی رفیق که بختم به همرهی آورد

شعری زیبا در مورد شیراز

گوهر پاک تو از مدحت ما مستغنیست

فکر مشاطه چه با حسن خداداد کند

ره نبردیم به مقصود خود اندر شیراز

خرم آن روز که حافظ ره بغداد کند

شعری در مورد شراب شیراز

به نیم بوسه دعایی بخر ز اهل دلی

که کید دشمنت از جان و جسم دارد باز

فکند زمزمه عشق در حجاز و عراق

نوای بانگ غزل های حافظ از شیراز

شعر در مورد شهر شیراز

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس

نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش

که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس

شعر درباره شهر شیراز

خوشا شیراز و وضع بی مثالش

خداوندا نگه دار از زوالش

ز رکن آباد ما صد لوحش الله

که عمر خضر می بخشد زلالش

میان جعفرآباد و مصلا

عبیرآمیز می آید شمالش

به شیراز آی و فیض روح قدسی

بجوی از مردم صاحب کمالش

که نام قند مصری برد آن جا

که شیرینان ندادند انفعالش

صبا زان لولی شنگول سرمست

چه داری آگهی چون است حالش

گر آن شیرین پسر خونم بریزد

دلا چون شیر مادر کن حلالش

مکن از خواب بیدارم خدا را

که دارم خلوتی خوش با خیالش

چرا حافظ چو می ترسیدی از هجر

نکردی شکر ایام وصالش

شعر درباره شهر شیراز

اگر چه زنده رود آب حیات است

ولی شیراز ما از اصفهان به

سخن اندر دهان دوست شکر

ولیکن گفته حافظ از آن به

شعر حافظ در مورد شهر شیراز

عاقبت شیراز و تبریز و عراق

چون مسخر کرد وقتش در رسید

آنکه روشن بد جهان بینش بدو

میل در چشم جهان بینش کشید

شعر کوتاه در مورد شهر شیراز

چشم آفت مستان شده رخ طیره بستان شده

شیراز ترکستان شده کان بت ز فرخار آمده

دلدار من جاندار من شمشاد خوش رفتار من

چون دیده در بار من لعلش گهر بار آمده

شعری درباره شهر شیراز

چشم آفت مستان شده رخ طیره بستان شده

شیراز ترکستان شده کان بت ز فرخار آمده

دلدار من جاندار من شمشاد خوش رفتار من

چون دیده در بار من لعلش گهر بار آمده

شعری کوتاه در مورد شیراز

خاک شیراز که سرمنزل عشق است و امید

قبله مردم صاحبدل و صاحب نظر است

سرخوش از ناله مستانه سعدی است، رهی

«همه گویند، ولی گفته سعدی دگر است »

شعر کوتاه درباره شیراز

در رگ و در ریشه من اینهمه گرمی ز چیست؟

شور عشقم، یا شراب کهنه ام، یا آتشم؟

از حریم خواجه شیراز می آیم رهی

پای تا سر مستی و شورم، سراپا آتشم

شعر درباره دختر شیرازی

از دیار خواجه شیراز میآید «رهی »

تا ثنای خواجه عبدالله انصاری کند

میرسد با دیده گوهرفشان همچون سحاب

تا بر این خاک عبیرآگین گهرباری کند

شعری در مورد دختر شیرازی

از داغ آتشین لب او، همچو نای و نی

دل را، به ناله زمزمه پرداز کرده ایم

چون شبنمی، که بر ورق گل چکد، رهی

اشکی، نثار خواجه شیراز کرده ایم

شعر در مورد دختر شیراز

جانانه او نیست به جز خواجه شیراز

ای جان جهان برخی جانانه دشتی

از باده بود مستی رندان و رهی را

سرمست کند گفته رندانه دشتی

شعری درباره دختر شیرازی

نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود

با رفیقی دو که دایم نتوان تنها بود

خاک شیراز چو دیبای منقش دیدم

وان همه صورت شاهد که بر آن دیبا بود

شعر درباره نرگس شیراز

کاروانی شکر از مصر به شیراز آید

اگر آن یار سفرکرده ما بازآید

گو تو بازآی که گر خون منت درخوردست

پیشت آیم چو کبوتر که به پرواز آید

شعر زیبا درباره شیراز

کاروانی شکر از مصر به شیراز آید

اگر آن یار سفرکرده ما بازآید

گو تو بازآی که گر خون منت درخوردست

پیشت آیم چو کبوتر که به پرواز آید

اشعار زیبا در مورد شیراز

خوشا تفرج نوروز خاصه در شیراز

که برکند دل مرد مسافر از وطنش

عزیز مصر چمن شد جمال یوسف گل

صبا به شهر درآورد بوی پیرهنش

یک شعر زیبا در مورد شیراز

لقیت الاسد فی الغابات لا تقوی علی صیدی

و هذا الظبی فی شیراز یسبینی باحداق

نه حسنت آخری دارد نه سعدی را سخن پایان

بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی

شعری زیبا درباره شیراز

شنیده ای که مقالات سعدی از شیراز

همی برند به عالم چو نافه ختنی

مگر که نام خوشت بر دهان من بگذشت

برفت نام من اندر جهان به خوش سخنی

شعر شیرازی

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی

دودم به سر برآمد زین آتش نهانی

شیراز در نبسته ست از کاروان ولیکن

ما را نمی گشایند از قید مهربانی

شعر شیرازی بیژن سمندر

هر که سودانامه سعدی نبشت

دفتر پرهیزگاری گو بشوی

هر که نشنیدست وقتی بوی عشق

گو به شیراز آی و خاک من ببوی

شعر شیرازی یدالله طارمی

مستی از من پرس و شور عاشقی

و آن کجا داند که درد آشام نیست

باد صبح و خاک شیراز آتشیست

هر که را در وی گرفت آرام نیست

شعر شیرازی عاشقانه

خاک شیراز همیشه گل خوشبوی دهد

لاجرم بلبل خوشگوی دگر بازآمد

پای دیوانگیش برد و سر شوق آورد

منزلت بین که به پا رفت و به سر بازآمد

میلش از شام به شیراز به خسرو مانست

که به اندیشه شیرین ز شکر بازآمد

جرمناکست ملامت مکنیدش که کریم

بر گنهکار نگیرد چو ز در بازآمد

شعر شیرازی میگه وی ها

خاک شیراز همیشه گل خوشبوی دهد

لاجرم بلبل خوشگوی دگر بازآمد

پای دیوانگیش برد و سر شوق آورد

منزلت بین که به پا رفت و به سر بازآمد

میلش از شام به شیراز به خسرو مانست

که به اندیشه شیرین ز شکر بازآمد

جرمناکست ملامت مکنیدش که کریم

بر گنهکار نگیرد چو ز در بازآمد

شعر شیرازی برای عروسی

خوشا سپیده دمی باشد آنکه بینم باز

رسیده بر سر الله اکبر شیراز

بدیده بار دگر آن بهشت روی زمین

که بار ایمنی آرد نه جور قحط و نیاز

نه لایق ظلماتست بالله این اقلیم

که تختگاه سلیمان بدست و حضرت راز

هزار پیر و ولی بیش باشد اندر وی

که کعبه بر سر ایشان همی کند پرواز

به ذکر و فکر و عبادت به روح شیخ کبیر

به حق روزبهان و به حق پنج نماز

که گوش دار تو این شهر نیکمردان را

ز دست ظالم بد دین و کافر غماز

به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا

که دار مردم شیراز در تجمل و ناز

هر آن کسی که کند قصد قبه الاسلام

بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز

که سعدی از حق شیراز روز و شب می گفت

که شهرها همه بازند و شهر ما شهباز

شعر شیرازی عروسی

سر امید فرود آر و روی عجز بمال

بر استان خداوندگار بنده نواز

به نیکمردان یارب که دست فعل بدان

ببند بر همه عالم خصوص بر شیراز

شعر شیرازی سمندر

در اقصای گیتی بگشتم بسی

بسر بردم ایام با هر کسی

تمتع به هر گوشه ای یافتم

ز هر خرمنی خوشه ای یافتم

چو پاکان شیراز، خاکی نهاد

ندیدم که رحمت بر این خاک باد

تولای مردان این پاک بوم

برانگیختم خاطر از شام و روم

شعر شیرازی خنده دار

نان شیراز خورد شکر نگفت

زین سبب در میان آب فسرد

همه با اصل خویش واگردند

خواه لر می شمار و خواهی کرد

شعر شیرازی طنز

در مرتبه ای سلطان در مرتبه ای درویش

در مرتبه ای شاه است در مرتبه ای دستور

در مرتبه ای کرمان در مرتبه ای شیراز

در مرتبه ای پیدا در مرتبه ای مستور

شعر شیراز

هست رازی میان دیده و دل

می کند فاش غمزه غماز

سیدم دل ببرد از همه کس

گر چه دل را گذاشت در شیراز

شعر شیرازو میگن نازه

سخنم ساقیئی است روح افزا

نفسم مطربی است خوش آواز

ملک من عالمی است بی پایان

وان تو از ختا است تا شیراز

شعر شیراز میگن نازه

خاطرم می کشد سوی شیراز

مرغ جان می کند روان پرواز

رند مستم به دست جام می است

کرده ام باز بیخودی آغاز

جام و می لب نهاده اند به لب

نی و نائی به همدگر دمساز

در گلستان عشق سرمستان

بلبلانند جمله خوش آواز

سر ساقی و حال میخانه

بشنو از من ز دل به سوز و نیاز

عارفانه درآ به خلوت عشق

عاشقانه به عشق او می ناز

نور سید ز نعمت الله جو

راز محمود باز جو ز ایاز

شعر شیراز از بیژن سمندر

گسستم از همه عالم به اصل خویش پیوستم

به اصل خود چو پیوندی بدانی اصل و پیوندم

مکن دعوت مرا شاها به شیراز و به اصفاهان

که دارم باهری میلی وجویای سمرقندم

شعر شیرازی بیژن سمندر

دیدمت دورنمای در و بام ای شیراز

سرم آمد به بر سینه، سلام ای شیراز

وامداریم سرافکنده ز خجلت در پیش

که پس انداخته ایم اینهمه وام ای شیراز

توسن بخت نه رام است خدا می داند

ورنه دانی که مرا چیست مرام ای شیراز

نکهت باغ گل و نزهت نارنجستان

از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز

نرگسم سوی چمن خواند و سروم سوی باغ

من مردد که دهم دل به کدام ای شیراز

به قیام از بر هر گنبد سبزی سروی

چون عروسان خرامان به خیام ای شیراز

توئی آن کشور افسانه که خشت و گل تست

با من از عهد کهن پیک و پیام ای شیراز

سرورانت مگر از سرو روانت زادند

که در آفاق بلندند و به نام ای شیراز

قرن ها می رود و ذکر جمیل سعدی

همچنان مانده در افواه انام ای شیراز

خواجه بفشرد سخن را و فکندش همه پوست

تا به لب راند همه جان کلام ای شیراز

زان می لعل که خمخانه به حافظ دادی

جرعه ای نیز مرا ریز به جام ای شیراز

زان خرابات که بر مسند آن خواجه مقیم

گوشه ای نیز مرا بخش مقام ای شیراز

ترک جوشی زده ام نیم پز و نامطبوع

تب عشقی که بتابیم تمام ای شیراز

شهسوار سخنم لیک نه با آن شمشیر

که به روی تو برآید ز نیام ای شیراز

شاید از گرد و غبار سفرم نشناسی

شهریارم به در خواجه غلام ای شیراز

دانلود شعر شیراز بیژن سمندر

هرگز به ناز سرمه فروشش نیاز نیست

نرگس که از خم ازلش ناز می دهند

بار دمه و ستاره در ایوان شهریار

کامشب صلا به حافظ شیراز می دهند

کتاب شعر شیراز بیژن سمندر

به زیر سایه سروم به خاک بسپارید

که سرسپارده بودم به سرو بالائی

صدای حافظ شیراز بشنوی که رسید

به شهر شیفتگان شهریار شیدائی

شعر شیرازی یداله طارمی

شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز

بیا که طعنه به شیراز میزند تبریز

به گوشوار دلاویز ماه من نرسد

ستاره، گرچه به گوش فلک شود آویز

شعر شیرازی از یدالله طارمی

افق طالع من طلعت باباکوهی است

کو فروتابد از آن کوه سرافراز به من

بانی کلک فریدون به قطار از شیراز

بار زد قافله شکر اهواز به من

دانلود شعر شیرازی یدالله طارمی

باز شد روزنی از گلشن شیراز به من

میکشد نرگس و نارنج سری باز به من

سروناز ارم از دور به من کرد سلام

جای آن را که چنان سرو کند ناز به من

افق طالع من طلعت باباکوهی است

کو فروتابد از آن کوه سرافراز به من

بانی کلک فریدون به قطار از شیراز

بار زد قافله شکر اهواز به من

با سر نامه گشودم در گنجینه راز

که هم از خواجه گشوده است در راز به من

شمعی از شیخ شکفته است شبستان افروز

گر چه پروانه دهد رخصت پرواز به من

شور عشقی که نهفته است در این ساز غزل

عشوه ها می دهد از پرده شهناز به من

دل به کنج قفس از حسرت پروازم سوخت

گو هم آواز چمن کم دهد آواز به من

شهریارا به غزل عشق نگنجد بگذار

شرح این قصه جانسوز دهد ساز به من

اشعار شیرازی یداله طارمی

هر دلی کز بیضه فولاد سنگین تر بود

سینه کبک است پیش چنگل شهباز ما

دیگران از باده انگور اگر سرخوش شوند

هست صائب معنی رنگین، می شیراز ما

شعر شیرازو میگن نازه واسه

آنقدر تنگدل از نقش پر و بال خودم

که مه عید بود چنگل شهباز مرا

می کند مست مرا ناله مرغان چمن

بود از نغمه رنگین می شیراز مرا

اهنگ شیرازو میگن نازه

خون دل در ساغر روشندلان زیبنده است

باده شیراز در مینای شیرازی خوش است

خانه آرایی گرانجانی است با موی سفید

صبح چون روشن شود، از شمع سربازی خوش است

متن شعر شیرازو میگن نازه

پرده از راز من گوشه نشین ساز گرفت

برق در خرمنم از شعله آواز گرفت

بوی گل را نتوان در گره شبنم بست

به خموشی نتوان دامن این راز گرفت

شد صفای لب میگون تو بیش از خط سبز

باده حسن دگر از شیشه شیراز گرفت

مکن ای شمع نهان چهره ز پروانه من

که ز خاکسترم این آینه پرداز گرفت

دانلود اهنگ شیرازو میگن نازه

فسردگی نفس شعله را گره زده بود

سپند، زمزمه عشق در میان انداخت

به کلک قدرت صائب شکستگی مرساد!

که طرز حافظ شیراز در میان انداخت

معنی شعر شیرازو میگن نازه

به خاک پای خم و گردش پیاله قسم

که تازیانه گلگون می، رگ سازست

ز جام حافظ شیراز مست گردیده است

کلام صائب ازان رو شراب شیرازست

دانلود ترانه شیرازو میگن نازه

خنده چون کبک به آواز نمی باید کرد

خویش را طعمه شهباز نمی باید کرد

گل به زانو دهد آیینه شبنم را جای

روی پنهان ز نظرباز نمی باید کرد

گوهر راز به غماز سپردن ستم است

باده در شیشه شیراز نمی باید کرد

عرصه تنگ فلک جای پرافشانی نیست

ظلم بر شهپر پرواز نمی باید کرد

دانلود اهنگ شیرازو میگن نازه واسه

داشت تا گوهر من در دل این دریا جای

ساحل از آب گهر جلوه دریا می کرد

صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد

شعر عاشقانه شیرازی

چه بود عالم ایجاد، که صحرای جنون

از دل تنگ به چشمم قفسی می آید

صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

شعر عاشقانه شیراز

نماز زاهد خودبین کجا رسد جایی

که چرخ سجده خود را سکندری داند

کمال حافظ شیراز را ز صائب پرس

که قدر گوهر شهوار جوهری داند

شعرهای عاشقانه شیرازی

عیسی همین به چرخ چهارم نرفته است

بسیار ازین پیاده تجرد سوار کرد

این آن غزل که سعدی شیراز گفته است

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

سعدی شیرازی شعر عاشقانه

ترا تردد خاطر کشیده است به بند

که آب، می شود از موج خویش سلسله ساز

به فکر صائب ازان می کنند رغبت خلق

که یاد می دهد از طرز حافظ شیراز

شعر عاشقی شیرازی

چون فلاخن به گرد خویش بگرد

هر چه بردل گران، به دور انداز

صائب از خاک پاک تبریزست

هست سعدی گر از گل شیراز

شعر شیراز میگن نازه واسه افتو جنگش

واصل بحر شود خاک ز همراهی سیل

مرکب تن می چون آب روان مارا بس

صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت

این اشارت ز جهان گذران ما را بس

متن شعر شیرازو میگن نازه واسه آفتو جنگش

هنگامه وصال نیرزد به داغ رشک

پیشانی گشاده گل را به خار بخش

این آن غزل که حافظ شیراز گفته است

زان بحر قطره ای به من خاکسار بخش

اهنگ شیراز میگن نازه

در مشق جنون گر چه سر آمد همه عمر

سطری که توان داد به دستی ننوشتیم

این آن غزل سعدی شیراز که فرمود

خرما نتوان خورد ازین خار که کشتیم

متن شعر شیراز میگن نازه

به خاکمال حوادث بساز زیر فلک

به آسیا نتوان گفت گرد کمتر کن

ز شعر حافظ شیراز چون بپردازی

به گوشه ای بنشین شعر صائب از بر کن

اهنگ شیراز که میگن نازه

زبان شعله به تشریف عشق کوتاه است

قیاس این سخن از آذر و سمندر کن

درین غزل نظر از خواجه یافتی صائب

به روح حافظ شیراز می به ساغر کن

شعر شیرازی میگه ووی ها

گرد پاپوش نیفشانده به صحرای وطن

باز طرح سفر انداخته ای یعنی چه؟

شرمی از حافظ شیراز نداری صائب؟

این چنین تیغ زبان آخته ای یعنی چه؟

دانلود شعر شیرازی میگه وی ها

زین گریه دروغ که ای پیر می کنی

آبی به شیراز سر تزویر می کنی

زان به بود که سیر کنی صد گرسنه را

چشم گرسنه خود اگر سیر می کنی

شعر شیراز بیژن سمندر

جانم فدای خاطر صاحب دلی که گفت:

«شیراز جای مردم صاحب کمال نیست »

درویشی و غریبی و زحمت ز حد گذشت

زین بیش ای عبید مرا احتمال نیست

شعر سفره شیراز از بیژن سمندر

مرا دلیست گرفتار خطه شیراز

ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز

خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق

طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز

شعر های شیرازی برای عروسی

رفتم از خطه شیراز و به جان در خطرم

وه کزین رفتن ناچار چه خونین جگرم

میروم دست زنان بر سر و پای اندر گل

زین سفر تا چه شود حال و چه آید به سرم

گاه چون بلبل شوریده درآیم به خروش

گاه چون غنچه دلتنگ گریبان بدرم

من از این شهر اگر برشکنم در شکنم

من از این کوی اگر برگذرم درگذرم

بی خود و بی دل و بی یار برون از شیراز

«میروم وز سر حسرت به قفا مینگرم »

قوت دست ندارم چو عنان میگیرم

«خبر از پای ندارم که زمین می سپرم »

این چنین زار که امروز منم در غم عشق

قول ناصح نکند چاره و پند پدرم

ای عبید این سفری نیست که من میخواهم

میکشد دهر به زنجیر قضا و قدرم

شعر در مورد شیراز

بیمن معدلت پادشاه بنده نواز

بهشت روی زمین است خطه شیراز

فلک مهابت خورشید رای کیوان قدر

ستاره جیش مخالف کش و موافق ساز

شعر در مورد شیرازی

رسید رایت منصور شاه بنده نواز

به خرمی و سعادت به خطه شیراز

جهانگشای جوانبخت شیخ ابواسحاق

خدایگان مخالف کش موافق ساز

شعر در مورد شیرازی ها

پیر شیراز، شیخ روزبهان

آن به صدق و صفا فرید جهان

اولیا را نگین خاتم بود

عالم جان و جان عالم بود

شعر در مورد شیراز

شعر در مورد زندان

شعر در مورد زندان,شعر در مورد زندان عشق,شعر در مورد زندان تن,شعر در مورد زندانیان سیاسی,شعر زیبا در مورد زندان,شعر درباره زندانی سیاسی,شعر درباره زندان,شعری در مورد زندان,شعر کوتاه در مورد زندان,شعر درمورد زندانی,شعر درباره زندان بودن,شعر درباره زندانی,شعری درباره زندان,شعری درباره زندانی,شعری در مورد زندانی,شعر در مورد آزادی از زندان,شعر در مورد زندانی,شعر در وصف زندان,شعر در وصف زندانی,شعر در وصف زندانیان سیاسی,شعر زندان,شعر زندانی,شعر زندانی سیاسی,شعر زندانیان سیاسی,شعر زندانیان سیاسی,شعر زندانی,شعر زندانبان مهدی سهیلی,شعر زندانبان,شعر زندان ذهن,شعر زندان تن,شعر زندونی داریوش,شعر زندانی از سیمین بهبهانی,شعر زندانی ها,شعر زندانی عشق,شعر درباره زندانی سیاسی,شعر زیبا برای زندانی,شعر برای زندانی سیاسی,شعر برای زندانیان سیاسی,شعری برای زندانیان سیاسی,شعر در مورد زندانیان سیاسی,شعر در وصف زندانیان سیاسی,شعر زندانی شاملو,شعر برای زندانبان,شعر زندانبان فروغ,شعر زندانی و زندانبان,شعر زندان تنهایی,شعر در مورد زندان تن,معنی شعر زندان تن,معنی شعر زندان تن از سنایی

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد زندان برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

یک لحظه دلم خواست که پهلوی تو باشم

بی‌محکمه زندانی بازوی تو باشم

شعر در مورد زندان

چید بالم را و درهای قفس را باز کرد

روز آزادیست از شبهای زندان سختتر

شعر در مورد زندان عشق

وقتی به زندان کسی خو کرده باشی

بال و پرت، روز رهایی درد دارد

شعر در مورد زندان تن

عالم همه هرچند که زندان من و توست 

از این همه آزادم و زندانی خویشم

شعر در مورد زندانیان سیاسی

تا که چشمان زلیخا به غلام افتاده

یوسف از چاه به زندان مدام افتاده

شعر زیبا در مورد زندان

همدمی ما بین آدم‌ها اگر می‌یافتم

آه من در سینه‌ام یک عمر زندانی نبود

شعر درباره زندانی سیاسی

در این فکرم که در یک لحظه غفلت

از این زندان خاموش پر بگیرم

شعر درباره زندان

جای هر روزی که بی تو در دلم زخمی نشست

رسمِ زندان است… بر دیوار آن، خط می کشند

شعری در مورد زندان

نمی دانی چه رنجی می کشم در کنج تنهایی

مگر روزی بخوانی خط به خط دیوار زندان را

شعر کوتاه در مورد زندان

قصر، زندان، قعر چاه؛ اصلاً چه فرقی می‌کند

ناز یوسف در همه‌عالم خریدن داشت، نه؟

شعر درمورد زندانی

جهان زندان دلبازی است، دلتنگی به من می‌گفت

که ماهی‌ها نمی‌خواهند حتی تنگ دریا را

شعر درباره زندان بودن

بستگی دارد که از « زندان» چه تعریفی کنیم

هیچ کس در هیچ جای این جهان آزاد نیست

شعر درباره زندانی

“در این جا چار زندان است” شاید بیشتر حتا

عبور از میله ھای نحس با این بال ھا سخت است

شعری درباره زندان

عشق مهمان عزیزی ست که با رفتن او

نرده ی پنجره ها میله ی زندان شده است

شعری درباره زندانی

دور از امواج دریا هردو تبعید از هوا…

 اینکه در زندان یک نهریم، یعنی آشتی

شعری در مورد زندانی

باید که بر دیوار زندان سر بکوبم

آه مرا گر بشنوَد در می گشاید

شعر در مورد آزادی از زندان

عزیز مصر نگاهت بجرم سر پیچی

چه سالهای سیاهی اسیر زندان است

شعر در مورد زندانی

در نبودت مرگ نزدیک است، هر آن بیشتر

هرچه مانع می شدی، دیوارِ زندان بیشتر

شعر در وصف زندان

دیوار رویاروی من از جنس خاک و سنگ نیست

یک عمر زندان توام ، یک عمر کتمان می کنم

شعر در وصف زندانی

اگر بی‌تو بر افلاکم

چو ابر تیره غمناکم

وگر بی‌تو به گلزارم

به زندانم به جان تو

شعر در وصف زندانیان سیاسی

روزها شد که دلم رفت و دران زلف بماند

یارب آن یوسف گم‌گشته بزندان چون است؟

شعر زندان

اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم

که خلاص بی تو بندست و حیات بی تو زندان

شعر زندانی

در زندان کوچک تو

سردی دیوارها

به چشمانت

رنگ آسمانی می بخشد

شعر زندانی سیاسی

کوه

با نخستین سنگ‌ها آغاز می‌شود

و انسان با نخستین درد

در من زندانیِ ستم‌گری بود

که به آوازِ زنجیر-اش خو نمی‌کرد

من با نخستین نگاه تو آغاز شدم

شعر زندانیان سیاسی

در این سلولِ انفرادی را بشکن!

می‌خواهم از خودم فرار کنم

تو زندان‌بانِ خوبی نبودی

برای اسیری که

تمامِ نقشه‌هایِ فرارش

به آغوشِ تو ختم می‌شد!

شعر زندانیان سیاسی

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی

آنچه کز غم هجران تو بر جان من است

شعر زندانی

سلول انفرادی

می‌تواند زندانی را

عاشق زندانبانش کند

یعنی تمام جهان خلاصه شود

در لحظه ای کوتاه…

شعر زندانبان مهدی سهیلی

هرگز حاضر نیستم

به خاطر آزادی کشته یا زندانی شوم!

آزادی همیشه ویرانگر بوده است

محدودیت، چهره برخی چیزها را بزرگ می کند

هیچ کس نمی فهمد

من خیلی وقت ها محتاج آزادی بوده ام

کوچک

به اندازه دوست داشتن تو!

شعر زندانبان

من هیچ کس را آن سوی دیوارها نداشته باشم شاید

اما در این غروب کسالت بار

هیچ چیز به اندازه ی تلفنی از زندان

خوشحالم نمی کند

و مردی که اعتراف کند

گاهی

به جای آزادی

به من می اندیشد

شعر زندان ذهن

شک دارم به ترانه ئی

که زندانی و زندان‌بان با هم زمزمه کنند

شعر زندان تن

چه زیباست اندیشیدن به تو

در میان اخبار مرگ و پیروزی

در زندان

زمانی که از مرز چهل سالگی می‌گذرم

چه زیباست اندیشیدن به تو

به دستانت روی پارچه آبی

به موهایت نرم و ابریشم گون

چون خاک دلداده‌ام استانبول…

شعر زندونی داریوش

 آنک زندان او چنین خوش بود

چون بود مجلس جهان آرا

شعر زندانی از سیمین بهبهانی

 بستان بی دوست هست زندان

زندان با دوست هست گلشن

شعر زندانی ها

 پوست زندان است بر تن زاهد افسرده را

حاجت زندان دیگر نیست خون مرده را

شعر زندانی عشق

 حبس و زندان ابد لازمه تقصیرست

بی گنه، یوسف جان این همه در زندان چیست؟

شعر درباره زندانی سیاسی

 لامکانی شو که تبدیل مکان آب و گل

نقل کردن باشداز زندان به زندان دگر

شعر زیبا برای زندانی

 یوسف از زندان قدم بر مسند عزت گذاشت

سعی کن تا از فراموشان این زندان شوی

شعر برای زندانی سیاسی

 به زندان فراقت در، عراقی پایبندم شد رها

خواهم شدن یا نی، ازین زندان؟ نمی دانم

شعر برای زندانیان سیاسی

 یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان

چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

شعری برای زندانیان سیاسی

 در هر آن زندان که درتابد رخش

کس نماند در همه زندان ترش

شعر در مورد زندانیان سیاسی

 ور به زندان بردم یوسف من بی گنهی

همچو یوسف بروم وحشت زندان بکشم

شعر در وصف زندانیان سیاسی

 بشکن از باده در زندان غم

وارهان جان را ز زندان غمان

شعر زندانی شاملو

 گر بر در باغی بنویسی زندان

باغ از پی آن نوشته زندان نشود

شعر برای زندانبان

 چمن بی همنشین، زندان جانست

صفای بوستان، از دوستانست

شعر زندانبان فروغ

 عقل بیچارست در زندان عشق

چون مسلمانی به دست کافری

شعر زندانی و زندانبان

 سرآید چون زمان ناامیدی

به خواب یوسف از زندان برآید

شعر زندان تنهایی

 حسن یوسف حریف زندان نیست

پرده بردار ازرخ اسرار

شعر در مورد زندان تن

 زمانی صورت زندان و چاهی

زمانی گلستان و دلربایی

معنی شعر زندان تن

 کجایید ای در زندان شکسته

بداده وام داران را رهایی

معنی شعر زندان تن از سنایی

 بلی بندو زندان ما عنصر است

وگر چند ما فتنه بر عنصریم

شعر در مورد زندان

 وانکه او هست و نیست خواهد شد

سوی زندان کشندش از بستان

شعر در مورد زندان عشق

 بیرون نجهد مگر بفرمانت

این گوهر صعب ازین دو زندان

شعر در مورد زندان تن

 وازاد گردد آنگه از این زندان

این گوهر منور زنهاری

شعر در مورد زندانیان سیاسی

 شکم مادرت زندان اول بودت

که اینجا روزگاری پست بنشستی

شعر زیبا در مورد زندان

 غنچه بهر صد درم گل را به زندان کرده بود

زر بداد آن گه صبا و قفل زندان کرده باز

شعر درباره زندانی سیاسی

 متهم شو همچو یوسف تا در آن زندان درآیی

زانک در زندان نیاید جز مگر بدنام و ظالم

شعر درباره زندان

 یکی زندان غم دیده یکی باغ ارم دیده

وگر بیدار گشتی او نه زندان نی ارم بودی

شعری در مورد زندان

 ز رخ یوسف خوبان همه زندان چو گلستان

چو چنین باشد زندان تو چرا در غم وامی

شعر کوتاه در مورد زندان

 ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد

وقت آن است که بدرود کنی زندان را

شعر درمورد زندانی

 سال ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

شعر درباره زندان بودن

 دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

شعر درباره زندانی

 ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد

از گلستانش به زندان مکافات بریم

شعری درباره زندان

 که گر برون نهم از آستان خواجه قدم

بگیردم سوی زندان برد به رسوایی

شعری درباره زندانی

 کنج زندان را به یک اندیشه بستان می کنی

رنج هر زندان ز توست و ذوق هر بستان تویی

شعری در مورد زندانی

 تا چند ز تنگنای زندان وجود

ای کاش سوی عدم دری یافتمی

شعر در مورد آزادی از زندان

 ای یار عزیز ار نبود طلعت یوسف

با مملکت مصر به زندان نتوان بود

شعر در مورد زندانی

 یوسف ملک به زندان بلا مانده اسیر

بر رخ مهر، سیه پرده شام افتادست

شعر در وصف زندان

 تا به زندان بلا گردند زندانی چو خضر

تشنه کامان را، فریب از چشمه حیوان دهد

شعر در وصف زندانی

 بسا شبا، که به زندان سهمگین چون صبح

همی درید ز بی طاقتی، گریبان را

شعر در وصف زندانیان سیاسی

 ز بس گهر، که فرو ریخت از خزانه طبع

چو گنج خانه، بیاراست کنج زندان را

شعر زندان

 شب فراق که داند که تا سحر چندست

مگر کسی که به زندان عشق دربندست

شعر در مورد زندان